Dit ras is ontwikkeld door Bradley Gates van Wild Boar Farms (Napa, California, USA) uit een gestabiliseerde kruising tussen ‘Berkeley Tie-Dye Pink’ en ‘Indigo Apple’. Geïntroduceerd omstreeks 2015-2016.

‘Black Beauty’ is één van de nieuwigheden, waarmee wordt getracht het assortiment met blauwe tomatenrassen verder uit te breiden. In dit geval gaat het om een vleestomaat met een rode basiskleur, waarbij de schil van de vruchten is voorzien van een extreem sterke paarse verkleuring.
⟹ Lees hier meer over de ontstaansgeschiedenis van blauwe tomaten.

Zoals bij de overige “blauwe” tomatenrassen, wordt de paarse verkleuring veroorzaakt door de vorming van anthocyanine, welke stof is geconcentreerd in de schil en in het vruchtvlees dat zich vlak onder de schil bevindt. De paarse kleur wordt uitsluitend gevormd op plaatsen waar de vrucht is blootgesteld aan zonlicht. Dit is ook de reden waarom de paarse kleur minder aanwezig is aan de bloemzijde van de vrucht.

De vruchten van ‘Black Beauty’ behoren tot de donkerste paarse tomaten die er zijn, waarmee dan ook meteen de naam van dit ras is verklaard. Als de vruchten goed aan de zon zijn blootgesteld, zullen deze vrijwel geheel paarszwart zijn verkleurd. De paarse verkleuring loopt bij volledig rijpe vruchten vlak onder de schil door tot in het vruchtvlees.

De vruchten zijn platrond, waarbij de meeste vruchten zich qua vruchtgewicht bevinden tussen 150 en 300 gram (uitschieters tot 450 gram). Het vlezige vruchtvlees is dieprood van kleur, waarbij de smaak voor een blauwe tomaat opvallend goed zou zijn (en daarmee in ieder geval veel beter dan van de eerste blauwe tomatenrassen die op de markt verschenen). De eerste vruchten rijpen vrij laat. De vruchten kunnen in rijpe toestand best even aan de plant blijven hangen, of worden bewaard bij kamertemperatuur.

De productieve planten hebben eveneens een paarsachtige verkleuring van de stengels en bladeren en groeien als een stamtomaat, zodat de dieven die worden gevormd moeten worden weggenomen. Tijdens de test in onze hobbykas (2021) bleek dat de planten van ‘Black Beauty’ een ongewenste groeiwijze hadden; de kop groeide namelijk steeds uit de plant. Het leek derhalve meer op een struiktomaat dan op een stamtomaat. Misschien was dit een exemplarische afwijking ?