Staat ook bekend als: ‘McLoughlin’, ‘Longs’, ‘Long-fruited’ en ‘Te Puke’.

Het ras ‘Bruno’ behoort tot de klassieke Nieuw-Zeelandse rassen en wordt gerekend tot de soort Actinidia deliciosa. ‘Bruno’ heeft nooit de grote commerciële doorbraak gekend zoals het inmiddels wereldberoemde ras ‘Hayward’.

Dit ras is door Bruno H. Just uit Palmerston North (Nieuw-Zeeland) omstreeks 1920 verkregen als toevalszaailing en werd rond 1928 geïntroduceerd. Bruno H. Just was één van de belangrijke Nieuw-Zeelandse pioniers die in de jaren ’20 en ’30 van de vorige eeuw aan de slag ging met de vermeerdering en selectie van deze tot op dat moment onbekende vruchtdragende Chinese klimplant.

Aanvankelijk gaf B.H. Just zijn selecties geen naam. Het ras verkreeg echter wel enige bekendheid en werd door de Nieuw-Zeelandse telers aangeduid met benamingen als ‘McLoughlin’, ‘Longs’, ‘Long-fruited’ en ‘Te Puke’. De naam ‘Bruno’ werd pas in 1958 gepubliceerd door H.M. (Harold) Mouat van de Fruit Research Division (DSIR). Mouat stelde in 1958, met de hulp van de staf van het Department of Agriculture, namen vast voor verschillende commercieel bruikbare selecties die op dat moment in de Nieuw-Zeelandse plantages in gebruik waren geraakt. Vanaf 1958 draagt dit ras dus officieel de naam ‘Bruno’, een verwijzing naar de schepper van het ras. De nieuwe door Mouat vastgestelde namen kwamen vrij snel in gebruik en daarmee verdwenen de oude aanduidingen als ‘McLoughlin’, ‘Longs’, ‘Long-fruited’ en ‘Te Puke’.

Dit ras wijkt qua uiterlijk sterk af van de overige rassen, doordat de vruchten een typische langwerpige cilindrische vorm hebben. De vruchten zijn middelgroot en hebben ten opzichte van de andere rassen een wat donkerdere schil met een dichte korte borstelige beharing. De vruchtsteel is relatief kort, ongeveer de helft van de vruchtlengte. De vruchten beginnen na de oogst in de bewaring al vrij snel te rijpen. Het vruchtvlees is donkergroen van kleur en heeft een goede smaak, doch het aroma kan bij te lange bewaring verloren gaan. De vruchten van ‘Bruno’ zijn matig houdbaar en matig transporteerbaar; dit zal er mede toe hebben bijgedragen dat ‘Bruno’ nooit een grote commerciële doorbraak heeft gemaakt. Wel was er in het verleden belangstelling voor dit ras vanuit de verwerkende industrie: door de zeer lange vruchtvorm kunnen uit één vrucht namelijk meer volwaardige schijfjes worden gesneden dan van de vruchten van andere rassen.

De planten van ‘Bruno’ groeien zeer krachtig en zijn zeer productief. De bloemen komen in groepjes van 1 à 3 stuks (meestal 1 of 2). Voor een goede vruchtkwaliteit  is uitdunnen van de vruchten wenselijk. De bloemen bloeien vroeg, waardoor het mannelijke ras ‘Matua’ geschikt is als bestuiver.

‘Bruno’ is in FruitLent niet aanwezig als zelfstandige struik, doch is door middel van spleetenting op 21 mei 2009 geënt op de aanwezige struik van ‘Monty’. De geënte tak bloeide in 2010 voor het eerst, zodat in het najaar van 2010 in FruitLent de eerste vruchten van ‘Bruno’ zijn geoogst. De typische langwerpige vorm van de vruchten begon zich bij ons pas voor te doen naarmate de struik ouder werd.